Schilderen als Monet aan de Cote d’Albatre

Net als Monet en zijn vrienden ga ik schilderen aan de Côte d’Albâtre, de streek waardoor ze zo sterk geïnspireerd waren. We verlaten het atelier en gaan aan de slag in de openlucht, ‘op locatie’. Sophie is mijn kunstdocent (en die van mijn kameraden) en we genieten volop van haar enorme (creatieve) energie.

ONTVANGST IN HET ATELIER

Voordat we gaan schilderen boven op de krijtrotsen van Fécamp, komen we samen in het atelier van Sophie, in het centrum. De ontvangst is hartelijk en de sfeer zit er direct goed in. Sophie neemt ons mee in haar wereld, een wereld vol licht en kleur, die continu in beweging is. De muren van haar atelier zijn al een museum op zich: overal schilderijen, van klein tot groot. Bij een verse kop koffie laat Sophie ons haar kunstboeken zien, haar bijbels, zegt ze, het zijn vooral boeken van impressionistische schilders en dan met name Monet. Daarna legt ze ons uit hoe ze zelf haar kleuren maakt, op basis van kleurpigmenten. En dan mogen we zelf aan het werk. We gaan naar Cap Fagnet: ‘Voor mij een heel dierbaar uitzichtpunt, alsof ik op het dak van de wereld sta’, bekent Sophie.

OP HET DAK VAN DE WERELD

Cap Fagnet was in de Tweede Wereldoorlog een belangrijke strategische plek. Maar wij komen hier vanochtend voor de schoonheid van het landschap. Het is een rustige herfstdag. Alle leerlingen van Sophie gaan achter hun ezels zitten. Als beginner weet ik eerlijk gezegd niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar Sophie helpt me op weg. Ik krijg alle basisprincipes uitgelegd. Ze zegt dat we ons moeten focussen op het deel van het landschap dat we willen schilderen. We vormen een rechthoekig kader met onze vingers om te kijken wat we op het doek willen zetten. Ik kies voor de krijtrotsen van Senneville….

HET LICHT EN HET MOMENT VASTLEGGEN EN EEN GEVOEL VAN VRIJHEID

Tot mijn grote verrassing, moeten we het witte doek eerst helemaal oranje te schilderen. Pas daarna volgen de andere kleuren. Sophie legt me uit hoe ik de krijtrots op het doek krijg, ze heeft voor iedereen een paar goede adviezen, voor beginners als ik maar ook voor de gevorderden. Ik hoor allerlei nieuwe namen van kleuren: cadmiumgeel, sepia, blaasgroen… Met olieverf kun je de kleur uitwissen en weer opnieuw beginnen, dat doe ik ook een paar keer. Ik gebruik penselen van verschillende grootte. Sophie zegt dat ik zelfs mijn vingers of gras als penseel kan gebruiken! Maar ze raadt me ook aan om zo nu en dan een stap achteruit te zetten. En om – net als de impressionisten – te schilderen met kleine toetsen verf. Ik kijk naar de horizon, langzaam krijgt het landschap vorm op het doek, een geweldig gevoel. En… dat is misschien wel het gevoel waar de impressionisten aan de Normandische kust nog het meest naar op zoeken waren.

Het schilderij dat Sylvie die dag gemaakt heeft ©E.Tessier