Bohin France: tussen toekomst en traditie en moderne tijd

Didier Vrac werkte 27 jaar bij Bohin, waarvan 20 als CEO. En toen kondigde hij aan dat hij met pensioen ging. Audrey Régnier, de directeur van het museum, en haar man Fabien namen de fakkel over. Het succesverhaal van de laatste naalden- en speldenfabriek van Frankrijk, gelegen in de Orne.

Benjamin Bohin, een geniale ondernemer

Het verhaal begint in 1833: Benjamin Bohin, 11 jaar, zet zijn eerste stappen in het familiebedrijf, een onderneming waar ze houten kisten maken. Als hij 17 jaar is, staat hij al aan het hoofd van de werkplaats. Nieuwe uitvindingen, de mechanisering, massaproductie… van het een komt het ander, de jonge ondernemer, een visionair met een groot sociaal gevoel, verdriedubbelt de productie. “Hij was tegelijk koppig en creatief. En zijn tijd vooruit: dankzij hem en een aantal andere ondernemers uit de streek ligt er nu een treinspoor tot L’Aigle ”,  zegt Didier Vrac. In 1877 trekt Benjamin zich terug uit zijn fabriek in L’Aigle (nu Bohinville), om te gaan schrijven en reizen. De fabriek – waar vlak voor de Eerste Wereldoorlog zo’n 600 mensen werken – blijft zich doorontwikkelen onder leiding van zijn enige zoon, Paul.

Bohin redden

1997. Didier Vrac, oorspronkelijk architect en commercieel directeur van Bohin, hoort dat het bedrijf failliet is. Om te voorkomen dat dit industriële erfgoed verdwijnt, sluit hij het hoofdkantoor in Parijs en kiest voor een nieuwe locatie, vlak bij de fabriek in Saint-Sulpice-sur-Risle, in de Orne. Hij ontmoet er zeer getalenteerde werknemers en dat overtuigt hem om door te zetten: “Ik heb ervoor gevochten om een herstart te kunnen maken met de fabriek, het ging heel slecht.” Bohin France is een feit. Didier Vrac blaast het bedrijf nieuw leven in. In mei 2000 is er op TF1 een reportage over de fabriek op het platteland van de Orne. De volgende dag staat de telefoon roodgloeiend, iedereen wil komen kijken.

Om aan de grote vraag te kunnen voldoen, verzint Didier Vrac een manier om de fabriek voor het publiek te openen. Hij ontmoet Audrey Régnier, een bezielende jonge dame uit Normandië. Zij is meteen enthousiast.

Export made in Normandy

In september 2011 begint Audrey met het opzetten van de toekomstige Manufacture Bohin. Ze werkt keihard aan het concept en de organisatie. In maart 2014 is de opening een feit. Het publiek ontdekt – op machines die soms uit de 19e eeuw komen! – hoe naalden en spelden worden gemaakt. Ze hebben zelfs speldenknoppen met glas uit Murano. De productie vindt plaats op twee verdiepingen. Daarnaast is er een museum waar onder andere tijdelijke exposities te zien zijn. Er zijn 40 mensen in loondienst bij Bohin en zij werken allemaal in de geest van de geniale Benjamin. Trots dat ze dit vakmanschap uit Normandië kunnen doorgeven.

Inmiddels worden de producten van Bohin geëxporteerd naar 33 landen overal ter wereld. Vooral in Amerika is Bohin een bekende naam.

Video: Marie Lemesle