De kapel herbergt een zeer interessant ensemble, gemaakt rond 1930 door de meester-glasblazer René Lalique. Het werk dat in 1931 werd geïnstalleerd voor de paasviering bestaat uit drie glazen luifels, een Christus aan het kruis, een altaarstuk, een tabernakeldeur en lichtgevende zuilen.

Romaanse bogen, overblijfselen van de Romaanse kapel uit de 12e eeuw. Gebouwd op verzoek van de baron van Dover afin om de pelgrims het beeld van de maagd, ontdekt door een van zijn schapen die de grond schraapt, te laten zien. Het was de oude kapel, vervangen door de huidige basiliek.

Pater Saulet heeft al in 1844 bijgedragen aan de oprichting van een nieuwe religieuze gemeenschap in de geest van de Zusters van Sint Vincent de Paul: "De Heilige Familie", met verwijzing naar de "Heilige Familie van Nazareth". De missie van de gemeenschap wordt vandaag de dag uitgevoerd ter ondersteuning van de uitgeslotenen door middel van sociale en pastorale activiteiten.

Gegeven aan een gemeenschap van leken en Eudistische priesters, ten dienste van de pelgrims voor tijden van uitwisseling en onderwijs. Deze plaats verwelkomt ook alle soorten groepen (parochiebedevaarten, kampen, scholen met pedagogische projecten, gezinnen...).

Seminarie opgericht in 1644, gebruikt als ziekenhuis tijdens de 1ste Wereldoorlog. Tegenwoordig is het een college van de Maîtrise Notre Dame. Karakteristieke architectuur van de Lodewijk XIII periode. De deur is voorzien van een fronton met drie nissen, waarschijnlijk bedoeld om beelden te ontvangen. Op de tweede verdieping rust een dakkapel met een driehoekig fronton op gecanneleerde pilasters met Ionische kapitelen.

Op deze plaats stond een Gallo-Romeinse tempel die in de 12e eeuw werd vervangen door de Romaanse kapel Notre-Dame (waarvan alleen de Romaanse bogen nog te zien zijn). De huidige basiliek werd tussen 1854 en 1895 gebouwd door pater Louis Saulet en zijn opvolgers. Deze basiliek herinnert aan de geschiedenis van een van de oudste Normandische pelgrimstochten gewijd aan de Maagd Maria door de illustraties van de timpaan van de drie toegangsdeuren. Een Gallo-Romeins heiligdom was al gewijd aan de cultus van de moedergodin gebracht door legionairs uit Afrika; dit zou de zwarte teint van dit beeld verklaren. In de 7e eeuw werd deze cultus vervangen door een christelijke. In de 9e eeuw verdween het beeld van de maagd tijdens de invallen van de Vikingen. Later, in de 11e eeuw, graaft een van de schapen van de Baron van Dover, die de grond schraapt, het beeld van de verdwenen maagd op. Om het te vieren wordt er een nieuwe kapel opgericht, maar in de 16e eeuw vernietigen de protestanten het beeld van de maagd, dat dan wordt vervangen door het beeld dat nu aanwezig is.

Jugendstil gebouw. werk van F. Rouvray onder infuus van H. Guimard. De composietgevel presenteert elementen uit de architectuur van de Renaissance en de klassieke stijl, terwijl het ijzerwerk, de kaders en de leuning in art nouveau-stijl zijn. Binnenin is een aantal meubels uit die periode bewaard gebleven.

In Douvres werden in het verleden rechtszittingen gehouden in de voormalige gendarmerie. In 1912 besloot de burgemeester een gebouw te bouwen met de hulp van de beroemde architect Aumasson. Dit gebouw zal het hoofdkwartier van justitie van de vrede tot in de jaren vijftig van de vorige eeuw herbergen.

Voormalige boerderij gebouwd in de 19e eeuw. Renovatie van het gebouw en de oude schuur voor de organisatie van tentoonstellingen. De binnenplaats is omgebouwd tot een tuin met een speelruimte. De toegangspoorten zijn een hergebruik van het eigendom van Sainte-Croix (het huidige stadhuis).

Dit gebouw is een voormalig treinstation dat vanaf juni 1875 door de spoorwegmaatschappij van Caen naar de zee werd geopend. De spoorlijn werd verwijderd in 1950, sinds dit gebouw het Huis van de Verenigingen is geworden.

Voormalig pand van het Heilig Kruis, zoals aangegeven door de "s" en het kruis dat op de zuilen bij de ingang van dit gebouw is gegraveerd. Dit huis werd al in 1876 gebouwd en is significatief voor de architectuur van die tijd. Let op de top van édifice, een versierd keramisch fries.

Dit pad langs de Douvette is vernoemd naar een beroemd personage. Het is Osbern die dankzij Odon de Conteville (halfbroer van Willem de Veroveraar en bisschop van Bayeux in de 11e eeuw) in 1071 aartsbisschop van York in Engeland werd, nadat hij penningmeester van de kerk van Bayeux was geweest. Thomas Osbern zal voortaan Thomas van Dover heten vanwege zijn geboorteplaats.

In Romaanse stijl wordt de klokkentoren bekroond door een gotische flèche. Het schip wordt uitgebreid met een koor van de fin van de XIVe eeuw dat in 1832 werd herbouwd vanwege de schade van de bliksem. Een 18e eeuws beeld van de heilige Regnobert, een van de eerste evangelisten van Normandië, wordt bewaard in een zijkapel.

Voormalige pastorie, 18e eeuws gebouw. Het portaal is samengesteld uit een koetsdeur flanquée, twee smeedijzeren pilasters finement en twee voetgangersdeuren, waarvan er één blind zou zijn. Men kan nog steeds het kruis opmerken dat boven het portaal uitsteekt.

19e eeuws herenhuis. Architectuur in badstijl. Het toegangshekje dateert waarschijnlijk uit dezelfde periode.

De oprichting van een barony in Douvres dateert waarschijnlijk uit de 11e eeuw. In die tijd waren de eigenaren familie van Hertog-Koning Willem de Veroveraar. Het werd verkocht tijdens de Revolutie en werd in 1974 eigendom van de stad. De ouderdom van de gebouwen en de huidige overblijfselen variëren van de 12e tot de 17e eeuw. We kunnen nog steeds twee gebouwen zien, die destijds in fil zijn verbouwd en die dienst deden als zaal (ceremoniële ruimte, receptie, zelfs als rechtszaal) en de andere als woning. Deze twee gebouwen maken deel uit van de inrichting van een 13e eeuws Anglo-Normandisch landgoed. Er was ook een kapel die uit de 12e eeuw zou stammen en waarvan slechts enkele muren, steunberen en vertrekken van zuilen zijn overgebleven. Tegenwoordig is het een culturele ruimte, een plek voor wandelingen en spelletjes.