• Toevoegen aan bladwijzer

Het leek ons goed om – op onze manier – een eerbetoon te brengen aan de parachutisten van D-Day: door terug te gaan naar de plek van de invasie. En door ons te verdiepen in de strategie van de geallieerden in de nacht van 6 juni 1944. Jean, een enthousiaste amateurhistoricus, is onze gids. Hij wacht ons op in zijn Amerikaanse Willys Jeep. 

We willen alles weten over de oorlog

We hadden een afspraak met Jean voor de winkel van Holdy, in Sainte-Marie-du-Mont in de Manche. Hij parkeert zijn jeep, met pruttelende motor, voor de kerk. Jean is een soort wandelende geschiedenisencyclopedie. Zijn enthousiasme is aanstekelijk en zijn manier van vertellen levendig en meeslepend. “Ik ben Zwitser. Tien jaar geleden besloot ik naar Normandië te verhuizen. Als je de geschiedenis die zich hier heeft afgespeeld wilt begrijpen, moet je veel onderzoek doen. Wat ik leuk vind is steeds maar weer doorgraven, ik verzamel verhalen van mannen en vrouwen die de oorlog hebben meegemaakt.” En hij vervolgt: “Het kan daardoor zijn dat ik vandaag wat zekerheden op zijn kop ga zetten.” We antwoorden in koor: “Maakt niet uit Jean, daar zijn we ook voor gekomen.”

Mijn naam is Philippe. Mijn vrienden Luc, Jean-Jacques en ik zijn al vele jaren bijzonder geïnteresseerd in de oorlogsgeschiedenis. Dat geldt ook voor Jacqueline, de vrouw van Jean-Jacques. Haar ouders en grootouders woonden vlak bij de Zak van Falaise, een belangrijke plek tijdens de Slag om Normandië.

EEN BOERDERIJ-MUSEUM

We brengen onze koffers naar de boerderij van Jean. Zijn vrouw en hij hebben chambres d’hôtes. Het huis waarin ze wonen is in de oorlog bezet geweest door Duitsers.  

Zodra we de drempel van het huis overstappen, zitten we in de tijd van de Tweede Wereldoorlog. Jean laat ons de oude schuur zien met daarin een reconstructie van een ‘vooruitgeschoven post’ van het Duitse leger. “Dat is het wapenrek Jacqueline,” legt Jean-Jacques uit aan zijn vrouw terwijl ze naar de wapens kijken die keurig naast elkaar aan de muur hangen. Ondertussen loopt Luc de hele schuur door, hij let op de kleinste details.
’s Avonds gaan we met zijn vieren eten bij Le Grand Hard, iets verderop. Het is een sfeervol restaurant in een oud gebouw met een geweldig park eromheen. We vinden alles fantastisch: de ontvangst, de sfeer en de verfijnde gerechten.

Ontbijten in de stijl van de jaren 1940 

Na een goede nacht kunnen we haast niet wachten om te gaan ontbijten in de kruidenierswinkel uit de jaren 1940. Jean en zijn vrouw staan ons met een brede lach op te wachten. Er hangen affiches van de grote muzieksterren uit die jaren, er staan oude, emaillen blikjes en aan haakjes hangen blauwe stofjassen… alsof we 75 jaar terug zijn in de tijd.  Hierna gaan we met de jeep op pad, in het spoor van de parachutisten van de 101e Airborne Divisie.  De kou is bijtend vanochtend. En de wind heeft in de jeep vrij spel, maar dat maakt niet uit, het is geweldig dat ik in zo’n oud voertuig mag zitten. Wel goed dat we warme kleren hebben aangetrokken.

In een echte Willys Jeep naar Utah Beach

Ik ben 1 meter 90 lang, dus echt comfortabel is een jeep niet voor mij, maar ik kan alleen maar met volle teugen genieten. We rijden door smalle kronkelweggetjes en worden flink door elkaar geschud. Op een recht stuk weg haalt de jeep net aan zijn topsnelheid van 40 km per uur. Jean steek zijn hand naar buiten om de ruitenwisser aan te zetten, een komisch gezicht, maar het werkt. Hier landden in 1944 de parachutisten van de 101e Airborne Divisie, een Amerikaanse legereenheid van de sector Utah Beach, een van de vijf invasiestranden. Jean stopt regelmatig en vertelt verhalen van burgers en Amerikaanse soldaten. Hij laat ons foto’s zien die hier in juni 1944 genomen zijn: op de plek waar wij nu staan. Daar waren de droppings, daar was een crasch… We stoppen op de parking van het strand. Het is opgehouden met regenen. De lucht ziet er indrukwekkend uit en er verschijnt een regenboog boven zee. Ik denk aan mijn grootvader die niet ver van Utah Beach gevangen is genomen. De oorlog is al lang voorbij, maar juist hier besef je hoe belangrijk het is om de herinneringen door te geven…

En Jeep sur les plages du D-Day - Expérience

Utah Beach

Utah Beach, is een van de vijf invasiestranden. Het strand ligt in de Cotentin en strekt zich uit van Sainte-Marie-du-Mont tot Quinéville. Het is 5 km lang.

Utha Beach © Séverine Frères

PRAKTISCHE INFO

Batterie du  Holdy – Jean Ferrolliet
Route départementale  D329 
50480 Sainte-Marie-du-Mont 
+31 (0)2 33 44 81 20 – +31 (0)6 37 99 08 68
[email protected]

Tarieven 2023

€ 100 voor 2 uur (voor  2 tot 4 personen) / € 150 voor 3 uur
Er is ook een rondleiding ‘s avonds met figuranten in oorlogskleding (€ 400  per groep) – bedoeld voor families (vanaf 5 jaar) of vriendengroepen. 

Chambres d’hôtes inclusief ontbijt (in de kruidenierswinkel uit de jaren 1940) en toeristenbelasting.

DATA 2023

Het hele jaar door, tochten met een Jeep eerst reserveren.

Goed om te weten

Ook geschikt voor mensen met gehoorproblemen.

Lekker eten

Chez Arsène, het restaurant van het Domaine Utah Beach (voorheen Le Grand Hard) in Sainte-Marie-du-Mont

IN DE OMGEVING

Het meest bijzonder zijn de musea in de omgeving: Airborne museumMusée du Débarquement in Utah BeachD-DAY ExpérienceNormandy Victory Museum.

Alle praktische informatie is onder voorbehoud en kan nog wijzigen.

Jean Ferrolliet

Amateurhistoricus

Jean komt uit Zwitserland en is 10 jaar geleden in Normandië gaan wonen.  Als amateurhistoricus vertelt hij met een aanstekelijk enthousiasme over de Tweede Wereldoorlog. Met zijn Willys Jeep uit de oorlog neemt hij u mee langs de invasiestranden.  Een indrukwekkende, historische tocht!